بررسی تاثیر روند پیری بر تغییرات ارتباطات شبکه های کارکردی در افراد بزرگسال سالم

اگرچه بررسی های گسترده ایی در زمینه ی نقش تغییرات بافت مغزی به دلیل افزایش سن در بسیاری از مطالعات گرفته است. با این حال بررسی تاثیر روند پیری بر تغییرات ارتباطات شبکه های کارکردی نیازمند بررسی های بیشتر می باشد. هنگامیکه مغز یکسری تغییرات را در انجام یک فعالیت شناختی تجربه می کند، تاثیر این تغییرات بر ارتباطات شبکه های کارکردی می تواند توسط مطالعات تصویربرداری تشدید مغناطیسی کارکردی مورد ارزیابی قرار گیرد. در این مطالعه، ما سعی در بررسی تاثیر روند پیری بر تغییرات ارتباطات سه شبکه کارکردی مهم شامل شبکه حرکت، بینایی و شبکه ناهمبسته با فعالیت در افراد بزرگسال سالم در مقایسه با گروه کنترل داریم. برای این منظور از داده های تصویربرداری کارکردی مرتبط با یک آزمون ساده بینایی و حرکتی استفاده می شود. در طی این مطالعه شبکه های ارتباطات کارکردی مرتبط با حرکت، بینایی و شبکه ناهمبسته با فعالیت برای هر فرد محاسبه می شود. سپس قدرت ارتباطات کارکردی برای گروه های مختلف سنی مورد ارزیابی و مقایسه قرار می گیرد. این مطالعه سه فرضیه در ارتباط با تاثیر افزایش سن بر تغییرات ارتباطات کارکردی را مورد ارزیابی قرار داده است: 1- درگیری نواحی قدامی مغز در شبکه ارتباط کارکردی مرتبط با حرکت در جبران کاهش فعالیت و ارتباطات عصبی در نواحی خلفی به وقوع می پیوندد. 2- فعالیت و گستره ارتباطی شبکه ناهمبسته با فعالیت کمتر کاهش می یابد. 3- گستره ارتباطی در نواحی خلفی مرتبط با شبکه کارکردی بینایی کاهش می یابد. بنا به نتایج حاصل از این مطالعه دو فرضیه اولی تائید و پذیرفته شدند ولی تغییرات شبکه ارتباطی کارکردی مرتبط با بینایی متفاوت بود. همچنین نتایج نشان داد شبکه های ارتباطی کارکردی در افراد مسن در مقایسه با جوانان تغییر نموده است. شبکه های ارتباط کارکردی در بزرگسالان بطور متوسط دارای قدرت ارتباطی قویتری نسبت به جوانان می باشد.